Kardeşe Mektup

Kardeşe Mektup 

Duvarın görünmeyen tarafında depremlerin ve kalp kırıklıklarının olmadığını söyleyenler ile enkazının üzerinde tepinenler aynı insanlar olacak.

Hevesle öğrendiğin ilk cümleyi başkalarına satırlarca kitap yazmak isteyebilirsin, ama yazdıkların saç tellerine ağır geldiğinde,omuzlarına yüklenecek kişi sadece sen olacaksın, unutma ki yazdığın kitaplar yanlızca güzel zamanlarda okunur.

Adım attığın yollarda arkandan sinsice seni takip ettiklerini hisettiğinde, izini sürebilmeleri için onlara tecrübelerini bırak. Altından kalkamayacaklarını hissettikleri anda yollarından kaybolacaksın.

Yorulduğunu hissettiğin ilk an sakın ola yeni yetme bir uykuya kapılma çünkü; onlar savunmasız anında dayanacaklar kapına. Uyuma ki, ilk yorgunluğun kahkahalarınla kutladığın zaferin olsun.

Bazen bitiş çizgisine en son varan sen olabilirsin sakın üzülme, bu vardığın değil geldiğin yerin sadakatindendir ve kalbi kuş tüyünden olanlar için yarış bile savaş kötülüğündedir.

Sevgi vererek büyüttüğün çiçeğin toprağı sana zehirli bir sardunya armağan edebilir. İşte o toprak senin hayatın, karşına çıkan zalim omuzlar, toprağından beslendikleri için değil, nefes almayı öğrenemediklerinden zalim olmuşlardır.

İki dakika tutar mısın diye eline tutuşturdukları poşetleri bir ömür almaya gelmeyecekler, onları beklemek gibi bir hataya düşme sakın çünkü; bir insanı mahkum etmenin en kolay yolu onu beklentiye ikna etmektir ve mahkum eden edilenin asırlık yarası olacaktır. 

Bazen bir bekleyiş tarifi olmayan vazgeçişlere sebep verir. Yolun sonundaki duvara çarpmadan orada yavaşlaman gerektiğini öğrenemezsin, o yüzden senin ışıkların hep yeşil yansın.

Kaçmak istediğin o evin tuğlalarını pamuktan inşa etmelisin, bazen sığındığın yer sonsuza dek uzaklaşılması gereken nokta olabiliyor. Oturduğun yemek masalarına, dinlenmek için uzandığın meşe ağaçlarının altına, ayaklarını soktuğun soğuk denizin kumlarına götürdüğün tarifi olmayan kaybedişler, en keyifli zamanlarında seni karın boşluğundan vurabilir. Böyle zamanlarda aklına gökyüzünü getir, çünkü saflığa en çok saf olan yakışır.  Bir hastane koridorunda, kim bilir belki bir günün doğumunda, çocukken tırmanamadığın o parkın en güzel kaydırağında rastlaştığın hatıralar peşini hiç bırakmasın. Unutma ki sana kendini hatırlatmak isteyenler  kendinden çok uzaklaşmış insanlar olacak . Hayallerin hep gökyüzünde, gökyüzü ise ellerinde doğsun.

''Yaşanmışlıklar bazen, kantin sırasında hep itilen o çocuk kadar yılgın ve küskündür. Hayatın seni itmemesi dileğiyle. ''

                                                                                                                               Sevgiyle kal.