Kalabalıklar Konuşur

Bir cümleden başlardı aslında tüm sayfalarım ve yine bir cümle ile yitirilirdi hiç yazılmamış  paragrafların  bana bıraktıkları.. Sonu bitmemiş cümleler yığılmışken bir komodinin en ücra köşesinde ben yazmaya başladım çoktan bitmiş bu döngünün en gözde yerine. Büyümenin manasını zihnimde somutlaştırmaya çalışırken, soyut olan kısmı ile savaşa tutuştum. Bu meydanda duyduğum buyruklar kelimelere döküldü.  Var olduğunu bildiğimiz şeyler ile, varlığını hissetmeye ihtiyaç duyduğumuz şeyler hep aynıdır ne de olsa inanç yalnız ihtiyaçtan doğmadır. Oradaki evin varlığı, ben içinde olduğum müddetçe manalıdır. Kapısının ardını göremediğiniz her hayat okyanustur, dibini görmeden daldığınız suda susuzlukla imtihan edilmek, kapının ardındaki hayatın bir oyunudur.  Bilgece konuşmak bilmemekten geçer, çapsız kurulmuş her cümlem özünde kalabalıklara hitap eder. 
Ve kalabalıklar konuşur;
Hiç yürüyemedikleri yollarda geçirilen kazaların enkazını,
Herkes gibi yaşamayan insanların derdini, tasasını
Özünü bilmediği kitabın noktasını..
Kalabalıklar konuşur, evhamlıca bir edayla ve hiç yılmaksızın
Düşünemediği satırların akılda uyandırdığı manasını
Dillendirdiği çapınının, ihtişamlı anlamsızlığını.
Berrak nehri bilir, bulanık aktığını hep görmezden gelir.
Yıldızları sever iken çoktan Güneşin sıcağında erimiştir
Hep kendinde olmayana gönül verir,
Eline değdi mi, hiç istememiş gibi hafızasından yitirir.
Kalabalıklar konuşur, yineleyerek ve ısrarla
Lacivert neden lacivert ise, o sebepten yürürler diğerlerinin yolunda,
Sebebi safi şekilde var olmak ne ise, o sebepten yaşarlar bu Dünyada.
Sonucu olmayan, kendinde koptuğunda değeri azalan
Küçük hesaplara kurban gitmiştir onların nezdinde kutsal zaman..
Nasıl anlatacağım bilemem fakat kalabalıklar konuşur,
Onlardan olmayanın zalimliği dillere destan iken,
Gökten izleyen bizzat ruhudur hem de hiç düşünülmeden.
Kafa yormak olmaz onlara, yalnız yaşamak vardır düşünceler boşluğunda
Aklına tam ortadan sancı girse, cümleleri dahi  ahraz doğar
Onlar okumadan okunmak, henüz doğmadan doğurmak arzusuyla yanar
Fakat kıyamet  şiir yazmak değil şiir gibi okunmakla kopar