Ben Kimim?

Ben Kimim? 

Bu aralar biraz yorgun ve yeni doğmuş bir bebek kadar tazeyim, sanki bir harp meydanında hem kazanan hem kaybedenim. Duvarın arkasındaki manzaraya kör iken çatlaklardan gözlemlediğimle oranın tek bileniyim. “ Bazı söylenenlere çok aptal, söylenmeyenlere ise hiç olmadığım kadar bilgeyim.” Ben bu aralar parçası olduğum birinin hayatında gizli bir gölgeyim, zamanı geldiğinde tüm karanlığımla üzerine çökeceğim. Gözlerim hiç olmadığı kadar kör ve sığ  bakıyor bu hayata fakat elbet vardır bir bildiğim. Bu aralar yeni taşınmış bir ev gibiyim, kolilerin içine sığdıramadığı hayatı ben elimin tersiyle itmekteyim. Biraz kış ve biraz yaz gibiyim, gökten inerken bir nisan akşamında ılgıt ılgıt erimekteyim. En yanlışını yaparken dahi kanımdaki doğruluğun beni caydırdığı bir zaman diliminde kapı eşiklerinden olup biteni izlemekteyim.

Ben sanki biraz sağ ve ölü bırakılmışım  sabıkası silinmiş bir suçlu tarafından. Haritada görünmeyen bir yerde, hiç açılmamış kapıların ardında ve göz değmemiş çakılların hatrına ihbarsız kalmış gerçekliği gören yanım. Ellerim ve parmaklarım  biraz azılı bir suçlu biraz bebek masumluğunda. Ben bu aralar saydam görüp  opak cevaplıyorum bazı soruları. Hızlı hissedip yavaşça  sindiriyorum gördüğüm her yanlışı. Biraz siyah biraz beyaz gibiyim soğuk ve buharlı bir kar tanesinin olmayacak bir cama yapışmasına vesileyim. Tüm ihtimal ve olasılıkların içindeyim, bilinmeyen bir yoldaki trafik lambası gibi. Hiç varolmamış arabaların kaza yapmasını önlemek matematiği. Bugün hiç olmadığım kadar yok ve herkesten fazla buradayım  ve inanır mısınız sanki gecenin gündüze açtığı savaşım. Şahşahlı kelimeler ve edebi cümleler gibiyken mısra mısra sadeliğe akmaktayım. . Söylenmesi gereken çuvallarca cümlenin içinden bir nokta gibi yaşayıp, kitap gibi okunmaktayım..

  Şuan buraya yazılabilecek tüm benzetmelerin tıpkısıyım; bir ağaç dalında uzanıyorum,yıldızlardan sizi izliyorum ya da taşmamak için yazıyorum. Zamanın içinde belki kayboldum fakat kaybolsam zamanı bulur muydum? Beyaz kağıtlar ve isli duvarlar gibi hissediyorum henüz ince bir kağıt iken bir duvara asılmış, islerin arasında sanki onlardanmış. Bir taşımlık kaynayan sular içinde sonsuza dek buzluklarda yaşıyorum.


‘Ve ben olduğum ve olmadığım şeylerin ikilemindeyken bu evrendeki her şey olma gafletinin tam da içindeyim.’