Sırdan Kutu

Evrendeki her şey zıtlıklar üzerine kurulmuştur, kurulu düzen dediğimiz göz değmemiş bir kuruntudur. İzlenilen her fanilik insanı aldatıyor gibi görünse de ihanetin en hakikisi ruhun aslına doğmuştur.  Yeni doğmuş bir bebeğin aklı ile onu büyütecek olanın fikri tek bir yoldan elbet geçecektir bu yol ise; yaşamı anlamayanların kapıldığı nehirde bir kıyıdır. İnsanlığın yaptığı  her hata için göğe  bir çentik atıldığını var sayarsak; yıldızlar eksikliği kapatmak için konulmuş ışıktan ibarettir. Ve hataları yıldızlara benzettiğimizde; her omzun ışığı gökten gelir mühim olan aydınlatacağı yeri seçmektir. Bundandır ki, görülmeye aç, yok sayılmaya tok olan köşe başları adımsızlıktan dem vurur ve bundandır ki, yüzülmeye meraklı o nehrin çıkışı kurak bir yol olmuştur. Zıtlıkların oluşturduğu dengesiz yeryüzü görmek için yaşayanlar ve göstermek için yaşatanlar olarak ikiye ayrılmıştır. Yaşamı görerek tadanlar, ölümü toprakta arar iken, göstermek için yaşatanlar, içinde bir evren doğurmuştur. Koca bir galaksiye gebe kalmış ruhların evrene bağışladığı yavruları zaman olarak yüzümüze çarpmıştır. Akan zamanı, yan yana ve kendi etrafında dönen üç bilyeye benzetebiliriz. Göremediğimize gelecek, bildiğimize geçmiş ve yaşadığımıza günümüz derken, bilyeler sadece üzerinde olanı döndürmüştür.  



Arkasında taşlar ve gök var iken bilemedi sağlamlığın manasını,
Kırılmadan güçlü olsun istedi çatırdayan kayası,
Yürümeden görmek, dinlemeden işitmek ve yaşamadan bilmek
Yalnız insanlara mahsustur, beş yolunu faniliğe heba etmek.
Omzuna acı ve sarhoşluk binmiş, tesellisiz kelimeleri tükenmiş,
Daha yolun başında, sıc

aklığı ile güneşi eritmiş.
Gökte bir ip misali görülmüştü, ip incecik kuyruğu beyazdan griye
Yeryüzü ağlak ağıtlarını yakar iken, özgürlük derdi; işte o gerek bize
Bitap düşmüş bir gece alelade, tam uçacakken dolanmış bu düzen dizlerine
Koşaccaken  temkinlice, çözülüvermiş  elleri geçmişe
Bir eflatun ne kadar eflatun olabilirse o kadarmış o gece
Renk dediği kader olur iken, hapsolmuş bir kırmızının narenciyesine
Paslı bir zindan demiri, ulaşılamayan sevginin işlenmiş hali
Biz neyiz ki? sorusunun kinayeli dizilişi, akılda saklı bu satırların hikmeti.
İlhamım, sırdan bir kutu, sanki aklımda ruhumun doğurduğu
Göz değmemiş toprağın beslendiği, ufuktan izlediğim kimin silueti?
Görülmeyen her duygu ihtişamlı kutunun diyemedikleri,
Bilinmeyen her cümle, ihtişamlı kutunun bana öğrettikleri..