Zihnin Kusuşu

''İnsan yazması gereken satırlarca paragrafa kelimeler dünyasının hangi parçasından başlayacağını düşünür iken, her şey olabilir. Sonsuz bir yalınlık ve yangı yaradılışın süksesinden gelir iken bu boşluğun yarattığı noksanlık hissinin devası; kalabalıkların arasında, yalınlığın çok uzağındaki gözler ve acının tatlı servisi ile sunulmuş gözbağıdır. Kelimelerin kadraja girmesinden bahsetmiştim, dilin cümlesi daha akla tam girememişken, kadrajı kağıttan bir fotoğrafta aramak, düşünemeyen bir zihnin kusuşundan ibarettir.''

Ellerim yarım yamalak öğütlenmiş bir zindanın derininde
Özgürlük, paslı demirde değil, aklın kullanılmamış gerçekliğinde
Bilinen, tutku ve sevgi ise asıl bilinmeyen hislerdir nezdimde
Boğucu bir tıkırtı iğneler kulağı, şimdi gürültünün tadı çamurlu bir kaşağı
Hissedilenin sessizlik olduğu diyarda, davullar  dövülür canhıraş bir edayla
Bilinen gürültüye aç bebeğin karnı, bir kutu sırda doğmuş gök görmemiş hayatı
Vahşi bir iç güdüyle sarmalar, gideceği yeri hep varmadan hesaplar
Bir garip yolculuktur yaşamak, dengi olmayan kalabalıklarda aptallığa soyunmak...
Bir eylemsizlik halidir koşmak, yolu bitirmeden adına denmez, savaşmak.
Sevmekten bahseder kimileri,  gördüğüne tapar algının ezik hisleri!
Görmek okumaktan başlar, okunmakla biter, bildiğin seni mısra gibi dizer.
Kütüphanelerce kitabın diyemediği dilinde bitse ne fark eder?
Öğrenmek isteyen, kuru taştan dahi deva emer.
Çapsız bir yüceliktir olgunluk, yarısı ermiş meyvenin tadını bilen güneş olur,
Doğudan doğup, batıdan yok olan, aydınlatamadığı yeri yakıp kavuran
Gölgesi zamana göre şekil alan, insan işine pek akıl yormayan..