Öz Şefkat Nedir?

Öz şefkat kavramı ile ilk tanıştığımda aklıma insanları sevme, hayata karşı sağ duyulu davranma ve hoşgörü gibi kavramlar gelmişti. Aslında tam da öz şefkatin ele aldığı   hep dış dünyamızı ve insanları doyurma arzusunu, kendimize açtığımız bitmek bilmeyen savaşların mağlubuda galibide yine kendimiz olduğunu kendimle ispatlamıştım. Şefkat kelimesini insanın özünden uzak anlatacak olsaydım -bu her ne kadar mümkün olmasa da- yaşama arzusu ve egonun bir diğerine aktarımı diyebilirdim. Aslında demek olmuyor ki şefkat gösterdiğiniz her şeyi ego tatmini ve onaylanma arzusu ile yapıyoruz, hayır sadece zihnimizin motivasyona ihtiyacı var ve bize farkettirmeden bu duygulardan besleniyor.

Öz Şefkat Ve Doğa

Öz Şefkat Hayatımızın Neresinde?

Şimdi hayatınızdaki; tüm kayıpları, mikrofonu kendi ellerinizle verdiğiniz halde susmadığı için acı çektiğiniz  düşüncelerinizi, adını bilmediğiniz yollardaki zincirleme kazaların sebebi oluşunuzu, herhangi bir depremin enkazı altında kendinizi sorgulayışlarınızı, yetemediğinize inandırılmış düşüncelerinizi uzunca beyaz bir masaya koymanızı istiyorum. Bu beyaz masada sizin acılarınız duruyor ve tabakların içindeki her şeyin tadını epey iyi biliyorsunuz. Ve şimdi masanızın yanına uzunca siyah bir sofra daha kuruluyor ve üzerinde tıpkı sizinkiler gibi tabaklar sıralanmış. Sizden iki sofra arasında bir seçim yapmanızı istiyorum. Bilmediği masaya oturacak cesareti gösteremeyenler; tadını iliklerine kadar hissettiği acılarını, hayatının sonuna kadar ısıtıp ısıtıp yiyecek. Siyah masayı tercih edenler deneyimlediği tatlar sebebi ile hoşuna gitmeyen tabağı sofradan çıkarabilecek. İşte siyah masa sizin öz şefkatiniz. Kendinizi yenileyip cesaret göstermediğiniz her an yaşanılmış ve tatsıza mahkum kalırsınız, bakın bırakılırsınız demiyorum çünkü: tercih sizin zihninizde. 

Öz şefkate bir tane daha örnek verecek olsaydım, öğrenci-sınav ilişkisi diyebilirdim. Düşük not aldığında öğretmene ve sorulara yük bindiren fakat yüksek notunu kendi başardığını anlatan öğrenci dolaylı yoldan bize öz şefkati anlatıyor aslında. Üzgün arkadaşınızı gördüğünüzde teselli etmek ne kadar vicdani bir olay ise kendinizi motive etmek,kendinize sarılmak hatta kendinizi koruyup kollamakta o kadar vicdani ve normal sayılmalı. Kendinin en iyi arkadaşı olmak bazen sorunları çözmede işe yarar. Yeterli olduğunuzu düşünmediğiniz bir olaya dert yakınıp içe kapanmaktansa ''evet yeterli değilim ama bunu başarabilirim'' diye telkin etmek işinize yarayacaktır. Unutmayın başarısızlığı ve acıyı kabullenmek onu onarabilmenın ilk aşamasıdır. Ve toprağın üstünü bir mermerle kapatmak sadece toprağın çürümesine ve havasız kalmasını sağlar. İnsanı en iyi kendinden olan anlar.

Öz Şefkat Ve İnsan

Öz Şefkat Kuralları Nelerdir?

Sev,sev,sev arkadaşım. Yıkıp döktüğün düzeninide, başaramadığın işini de, yapamadığın yemeğide sev. O deprem olmasa enkazın altında kalmayacaktın ama o deprem olmasa o bina yeniden inşaa edilmeyecekti. Herkese yetirmeye çalıştığın sevginden kendine pay bırak ki verebilecek enerjin olsun. Aslında hayat o iki masanın arasında, karşıya geçebilenler ve kendi acılarını ısıtıp ısıtıp yiyenler arasında geçip gidiyor. Bazen bir liseli gibi davranmalı aldığımız iyi notları kendimize pay çıkarıp, negatifleri hayata yükleyebilmeliyiz. Peki sen hangi masadasın?