Hiç Düşündünüz Mü?

Bir cümleden başlardı aslında tüm sayfalarım ve yine bir cümle ile yitirilirdi hiç yazılmamış paragrafların bana bıraktıkları.. Sonu bitmemiş cümleler yığılmışken bir komodinin en ücra köşesinde ben yazmaya başladım çoktan bitmiş bu döngünün en gözde yerine. Büyümenin manasını zihnimde somutlaştırmaya çalışırken, soyut olan kısmı ile savaşa tutuştum. Bu meydanda duyduğum buyruklar kelimelere döküldü. Var olduğunu bildiğimiz şeyler ile, varlığını hissetmeye ihtiyaç duyduğumuz şeyler hep aynıdır ne de olsa inanç yalnız ihtiyaçtan doğmadır. Oradaki evin varlığı, ben içinde olduğum müddetçe manalıdır. Kapısının ardını göremediğiniz her hayat okyanustur, dibini görmeden daldığınız suda susuzlukla imtihan edilmek, kapının ardındaki hayatın bir oyunudur. Bilgece konuşmak bilmemekten geçer, çapsız kurulmuş her cümlem özünde kalabalıklara hitap eder. Ve kalabalıklar konuşur; Hiç yürüyemedikleri yollarda geçirilen kazaların enkazını, Herkes gibi yaşamayan insanların derdini, tasa

Kardeşe Mektup

Kardeşe Mektup Duvarın görünmeyen tarafında depremlerin ve kalp kırıklıklarının olmadığını söyleyenler ile enkazının üzerinde tepinenler aynı insanlar olacak. Hevesle öğrendiğin ilk cümleyi başkalarına satırlarca kitap yazmak isteyebilirsin, ama yazdıkların saç tellerine ağır geldiğinde,omuzlarına yüklenecek kişi sadece sen olacaksın, unutma ki yazdığın kitaplar yanlızca güzel zamanlarda okunur. Adım attığın yollarda arkandan sinsice seni takip ettiklerini hisettiğinde, izini sürebilmeleri için onlara tecrübelerini bırak. Altından kalkamayacaklarını hissettikleri anda yollarından kaybolacaksın. Yorulduğunu hissettiğin ilk an sakın ola yeni yetme bir uykuya kapılma çünkü; onlar savunmasız anında dayanacaklar kapına. Uyuma ki, ilk yorgunluğun kahkahalarınla kutladığın zaferin olsun. Bazen bitiş çizgisine en son varan sen olabilirsin sakın üzülme, bu vardığın değil geldiğin yerin sadakatindendir ve kalbi kuş tüyünden olanlar için yarış bile savaş kötülüğündedir. Sevgi v

Sarnıcın Dibindeki Ev

Taşraya bilmem kaç adım ötede, bir diyarın tam da içinde Tüm kutsalların biriktiği, şarap akan nehirlerin derininde Göğe bağlanmış yıldızların ışığı ruhumu buz ettiğinde Benim güzel evim, bir sarnıcın en soğuk kesiminde Düşünebilir insan, ellerini ve hummalı kelimelerini Sardunya ektiği toprağın aslında bendini erittiğini Öğrenebilir insan, ufacık bebenin aslında kanından geldiğini Zaman işler iken ötedeki taşrada, burada ömründen gittiğini Sarhoştan hallice, bir nehrin dibinde hakir bir hezimetle Hakka ermek ile hakkından gelmek arasında kalabilir insan Yürüdüğü yol biter ise günün birinde, ruhu bulacak seni o taşranın berisinde Benim güzel evim, bir sarnıcın en soğuk kesiminde Bir düzine gündür aş girmeyen sancılı bir midenin şenliği Taşlaşmış ekmek köşesinde saklanmış hakikatle ile ilişiği Birbiri ardında dizili günlerin kadere olan mesuliyeti Ah bu sorular yeni yetme zihnimin evrene sunduğu ateşkesi Bir beyaz bayrak sallanır bilmem

Kötüye Kullanım Bildir

Reklam

Blogger tarafından desteklenmektedir